Wychodząc
z celebransem (C) z zakrystii, ministrant (M) dzwoni i podaje mu wodę
święconą. Przed ołtarzem odbiera biret, pamiętając o
pocałunkach liturgicznych.
Następnie
przyklęka wraz z C po jego lewej stronie1,
a potem klęka obok C przed najniższym stopniem ołtarza po stronie
ewangelii i odmawia z nim modlitwy u stopni ołtarza.
C:
In nómine Patris, †
et Fílii, et Spíritus Sancti. Amen.
C:
Introíbo ad altáre Dei.
M:
Ad Deum qui lætíficat juventútem meam.
C:
Júdica me Deus, et discérne causam meam de gente non sancta :
ab hómine iníquo et dolóso érue me.
M:
Quia tu es Deus fortitúdo mea : quare me repulísti, et quare
tristis incédo, dum afflígit me inimícus?
C:
Emítte lucem tuam, et veritátem tuam : ipsa me deduxérunt, et
adduxérunt in montem sanctum tuum, et in tabernácula tua.
M:
Et introíbo ad altáre Dei : ad Deum qui lætíficat juventútem
meam.
C:
Confitébor tibi in cíthara Deus, Deus meus : quare tristis es
ánima mea, et quare contúrbas me?
M:
Spera in Deo, quóniam adhuc confitébor illi : salutáre vultus
mei, et Deus meus.
C:
Glória Patri, et Fílio, et Spíritu Sancto.
M:
Sicut erat in princípio et nunc, et semper, et in sǽcula sæculórum.
Amen.
C:
Introíbo ad altáre Dei.
M:
Ad Deum qui lætíficat juventútem meam.
C:
Adjutórium nostrum †
in nómine Dómini.
M:
Qui fecit cælum et terram.
C:
Confíteor Deo omnipoténti, beátæ Maríæ semper vírgini, beato
Michaéli Archángelo, beáto Joánni Baptístæ, sanctis Apóstolis
Petro et Paulo, ómnibus Sanctis et vobis fratres, quia peccávi
nimis cogitatióne, verbo, et ópere : mea culpa, mea culpa, mea
máxima culpa. Ideo precor beátam Maríam semper vírginem, beátum
Michaélem Archán-gelum, beátum Joánnem Baptístam, sanctos
Apóstolos Petrum et Paulum, omnes Sanctos, et vos fratres, oráre
pro me ad Dóminum Deum nostrum.
M:
Pochylając
się lekko do C:
Misereátur tui
omnípotens Deus, et dimíssis peccátis tuis, perdúcat te ad vitam
ætérnam.
C:
Amen.
M: Pochylony
głęboko ku ołtarzowi:
Confíteor Deo
omnipoténti, beátæ Maríæ semper vírgini, beato Michaéli
Archángelo, beáto Joánni Baptístæ, sanctis Apóstolis Petro et
Paulo, ómnibus Sanctis (Pochylając
się do C na et
tibi Pater)
et tibi, Pater,
quia peccávi nimis cogitatióne, verbo, et ópere :
(uderzając
się otwartą dłonią trzy razy w pierś na słowo MEA)
mea culpa, mea culpa, mea máxima culpa. Ideo precor beátam Maríam
semper vírginem, beátum Michaélem Archángelum, beátum Joánnem
Baptístam, sanctos Apóstolos Petrum et Paulum, omnes Sanctos,
(Pochylając
się do C na et
te, Pater) et
te, Pater, oráre pro me ad Dóminum Deum nostrum.
C:
Misereátur vestri omnípotens Deus, et dimíssis peccátis vestris,
perdúcat vos ad vitam ætérnam.
M:
Amen.
C:
Wyprostowując
się
Indulgéntiam, †
absolutiónem et remissiónem peccatórum nostrórum, tríbuat nobis
omnípotens et miséricors Dóminus.
M:
Amen.
C:
Deus tu convérsus vivificábis nos.
M:
Et plebs tua lætábitur in te.
C:
Osténde nobis, Dómine, misericórdiam tuam.
M:
Et salutáre tuum da nobis.
C:
Dómine exáudi oratiónem meam.
M:
Et clamor meus ad te véniat.
C:
Dóminus vobíscum.
M:
Et cum spíritu tuo.
Kiedy
C mówi: Orémus,
M (jeśli potrzeba) pomaga mu wejść na stopnie, a następnie klęka
na najniższym stopniu ołtarza po stronie ewangelii, przed rogiem
ołtarza. Czyni z C znak krzyża na Introit. Potem odpowiada:
C:
Kýrie eléison
M:
Kýrie eléison
C:
Kýrie eléison
M:
Christe eléison
C:
Christe eléison
M:
Christe eléison
C:
Kýrie eléison
M:
Kýrie eléison
C:
Kýrie eléison
M
recytuje Gloria
razem
z C, na końcu czyniąc znak krzyża. Potem odpowiada:
C:
Dóminus vobíscum.
M:
Et cum spíritu tuo.
Po
Kolekcie (Oratio):
C:
Per omnia
saecula saeculorum.
M:
Amen.
Po
Lekcji
(jeśli lekcja jest czytana cicho, C da znak, że skończył ją
czytać):
M:
Deo grátias.
Gdy C
przejdzie na środek, M idzie po mszał, aby przenieść go na stronę
ewangelii, przyklękając przed krzyżem. Stawia mszał i czeka:
C:
Dóminus vobíscum.
M:
Et cum spíritu tuo.
C:
Sequéntia (lub
Initium) sancti Evangélii secúndum N.
M:
Glória tibi, Dómine.
Na
pierwsze imię Jezus M skłania się, idzie na stronę lekcji i staje
zwrócony w stronę mszału. (Jeśli nie ma imienia Jezus, M zaraz po
rozpoczęciu Ewangelii idzie na stronę lekcji bez skłonu). Na
koniec Ewangelii odpowiada:
M:
Laus tibi, Christe.
Po
Ewangelii lub Credo
odpowiada :
C:
Dóminus vobíscum.
M:
Et cum spíritu tuo.
Po
Offertorium
M odbiera od C welon i składa go po stronie lekcji. Następnie idzie
do kredensu po ampułki i podchodzi do rogu ołtarza (strona lekcji).
Gdy C się zbliża, M pozdrawia go lekkim pochyleniem głowy, a
następnie całuje ampułkę z winem i podaje ją C. Kiedy C nalewa
wino, M całuje ampułkę z wodą; potem odbiera wino, całuje
ampułkę z winem i prezentuje do błogosławieństwa wodę.
Następnie odbiera wodę i całuje ampułkę; skłania lekko głowę
i odnosi ampułki na kredens. Bierze ręczniczek, lawaterz i wodę do
Lavabo
i skłaniając lekko głowę do C (przed i po) obmywa palce C.
Następnie odnosi wszystko na kredens i, niosąc dzwonek, idzie na
swoje miejsce po stronie lekcji, klękając na najniższym stopniu
przed rogiem ołtarza. Następnie odpowiada C:
C:
Oráte, fratres… Patrem omnipotentem.
M:
Suscípiat Dóminus sacrifícium de mánibus tuis ad laudem et
glóriam nóminis sui, ad utilitátem quoque nostram, totiúsque
Ecclésiæ suæ sanctæ.
C:
Per ómnia sǽcula sæculórum.
M:
Amen.
C:
Dóminus vobíscum.
M:
Et cum spíritu tuo.
C:
Sursum corda.
M:
Habémus ad Dóminum.
C:
Grátias agámus Dómino Deo nostro.
M:
Dignum et justum est.
Kiedy
C mówi Sanctus,
M
dzwoni trzy razy. M czyni z C znak krzyża podczas Benedictus.
Kiedy
C wyciąga ręce nad kielichem na Hanc
ígitur, M
dzwoni jednokrotnie. Następnie idzie uklęknąć na najwyższym
stopniu; tak, by mógł łatwo unieść skraj ornatu. Dzwoni
jednokrotnie podczas każdego przyklęknięcia C przed i po
podniesieniu. Dzwoni na podniesienie Hostii, a potem kielicha; za
każdym razem trzykrotnie. Po zakończeniu obydwu podniesień, wraca
na swoje miejsce przyklękając na środku dla uczczenia obecności
Pana Jezusa.
Gdy
C mówi Nobis
quoque peccatóribus, M
wraz z nim uderza się raz w pierś.
Pod
koniec Kanonu,
gdy C podnosi Hostię i kielich mówiąc omnis
honor (małe
podniesienie),
M
dzwoni raz. Odpowiada:
C:
…per ómnia sǽcula sæculórum.
M:
Amen.
C:
Pater noster… et ne nos indúcas in tentatiónem.
M:
Sed líbera nos a malo.
C:
…per ómnia sǽcula sæculórum.
M:
Amen.
C:
Pax Dómini sit semper vobíscum.
M:
Et cum spíritu tuo.
Podczas
Agnus
Dei na
każde NOBIS
M
uderza się otwartą dłonią w pierś.
M
dzwoni po jednym razie na każde z trzech Dómine,
non sum dignus C.
Gdy
C komunikuje z kielicha, M wstaje, zanosi dzwonek na kredens i bierze
patenę komunijną. Przyklęka przed stopniami ołtarza, a następnie
idzie uklęknąć na najwyższym stopniu, aby przyjąć Komunię Św.
Odmawia trzy razy
Domine non sum dignus,
za każdym razem bijąc się w pierś na słowo SUM.
Następnie komunikuje, wstaje i towarzyszy kapłanowi przy rozdawaniu
Komunii.
Po
rozdaniu Komunii ministrant przekazuje patenę celebransowi lub
kładzie ją na korporale; następnie klęka przy kredencji. Gdy C
przyklęknie i zamknie tabernakulum, M wstaje, bierze ampułki z
winem i wodą, podchodzi do C i na jego znak wlewa wino do kielicha.
Potem idzie przed stopnie ołtarza po stronie lekcji, a gdy C
podejdzie do rogu ołtarza, M kłania się i puryfikuje winem, a
następnie wodą palce kapłana. Później odnosi wypuryfikowaną
patenę komunijną na kredens.
Po
puryfikacji palców M przenosi mszał na stronę lekcji, a welon na
stronę ewangelii;
kładzie
welon na ołtarzu; trzyma otwartą bursę, aby C mógł włożyć do
niej korporał; odkłada bursę; podaje C welon, a następnie bursę.
Potem
wraca na swoje miejsce po stronie ewangelii i klęka na
najniższym stopniu.
C:
Dóminus vobíscum.
M:
Et cum spíritu tuo.
C:
Ite, missa est.
M:
Deo grátias.
C:
Benedícat vos omnípotens Deus, Pater, Fílius, †
et Spíritus
Sanctus.
M:
Amen.
M
wstaje.
C:
Dóminus vobíscum.
M:
Et cum spíritu tuo.
C:
Sequéntia sancti Evangélii secúndum Joánnem.
M:
Glória tibi, Dómine.
Po
tym dialogu M idzie na swoje miejsce po stronie lekcji i odwraca się
jak podczas ewangelii. Przyklęka z C na et
verbum caro factum est.
Na
koniec odpowiada:
M:
Deo grátias.
Następnie
przyklęka wraz z celebransem2
i, poprzedzając go, wraca do zakrystii, gdzie wraz z nim pozdrawia
krzyż. Potem klęka, prosi o błogosławieństwo (Iube,
domne, benedícere)
i żegna się na słowa celebransa.
ZASADY
OGÓLNE
Ministrant
klęczy wyprostowany (wyjątek: skłon na Confiteor).
Wstaje tylko wtedy, gdy czytana jest Ewangelia i gdy ma do wykonania
zadanie. Może usiąść na czas homilii.
Ministrant
znajduje się po przeciwnej stronie ołtarza niż mszał (chyba że
ma do wykonania zadanie).
Ministrant
przyklęka przed stopniami na środku tylko wtedy, gdy przechodzi na
drugą stronę ołtarza (wyjątek: przyklęknięcie po konsekracji).
1
Jeśli C nosi biret, należy pamiętać o odebraniu go i pocałunkach
liturgicznych.
2
Pamiętając o birecie i pocałunkach.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz