Medytacja na Niedzielę Siedemdziesiątnicy

A.D. 2015

Mt 20, 1–16

Onego czasu rzekł Jezus uczniom swoim tę przypowieść:

¹ Podobne jest królestwo niebieskie człowiekowi gospodarzowi, który wyszedł bardzo rano najmować robotniki do winnice swojéj.

² A uczyniwszy umowę z robotnikami z grosza dziennego, posłał je do winnice swojéj.

³ I wyszedłszy około trzeciéj godzinie, ujrzał drugie stojące na rynku próżnujące,

⁴ I rzekł im: Idźcie i wy do winnice mojéj, a co będzie sprawiedliwa, dam wam.

⁵ A oni poszli. I zasię wyszedł około szóstéj i dziewiątéj godzinie i także uczynił.

⁶ A około jedenastéj wyszedł i nalazł drugie stojące i rzekł im: Co tu stoicie cały dzień próżnujący?

⁷ Rzekli mu: Iż nas nikt nie najął. Rzekł im: Idźcie i wy do winnice mojéj.

⁸ A gdy wieczór przyszedł, rzekł Pan winnice sprawcy swemu: Zawołaj robotników i oddaj im zapłatę, począwszy od ostatnich aż do pierwszych.

⁹ Gdy tedy przyszli, którzy około jedenastéj godzinie byli przyszli, wzięli po groszu.

¹⁰ A przyszedłszy i pierwsi, mniemali, żeby więcéj wziąć mieli; ale wzięli i oni po groszu.

¹¹ A wziąwszy szemrali przeciw gospodarzowi,

¹² Mówiąc: Ci ostateczni jednę godzinę robili, a uczyniłeś je równymi nam, którzyśmy nieśli ciężar dnia i upalenia.

¹³ A on odpowiadając jednemu z nich, rzekł: Przyjacielu! nie czynięć krzywdy: azaś się ze mną za grosz nie zmówił?

¹⁴ Weźmij, co twego jest, a idź, chcę téż i temu ostatecznemu dać jako i tobie.

¹⁵ Czyli mi się nie godzi uczynić, co chcę? czyli oko twoje złościwe jest, iżem ja jest dobry?

¹⁶ Takci ostateczni będą pierwszymi, a pierwsi ostatecznymi; albowiem wiele jest wezwanych, ale mało wybranych.

1. Simile est regnum caelorum homini patri familias, qui exiit primo mane conducere operarios in vineam suam.

Jak wyglądają moje poświęcenia? Jaką cenę jestem w stanie zapłacić za modlitwę, wierność przykazaniom, miłość...? Czy jestem hojny wobec Pana? W dawaniu, w organizowaniu czasu, w rezygnacji z własnych zachcianek? Jakie uczucia mi towarzyszą, gdy sobie czegoś odmawiam dla Królestwa Bożego?

2. Ite et vos in vineam meam, et quod justum fuerit dabo vobis.

Do kogo mam największe zaufanie? Co mi najbardziej utrudnia całkowite zawierzenie Panu? Czy potrafię być słaby i bezradny przed Bogiem, czy raczej wolę się w chwilach słabości skryć? Która Boża Obietnica wydaje mi się najmniej realna?

3. Circa undecimam vero exiit, et inventis alios stantes.

W jaki sposób odpowiadam na Boże wezwania? Czy mój brak reakcji jest przezornością, czy zwykłym lenistwem? Kiedy po raz ostatni uczyniłem coś ochotnie pod wpływem natchnienia modlitewnego? Na ile starczyło mi zapału?

NCWC