A.D. 2015
Łk 18, 31–43
Onego czasu:
31 [...] wziął z sobą Jezus dwunaście i rzekł im: Oto wstępujemy do Jeruzalem,
a skończy się wszystko, co napisano jest przez proroki o Synie człowieczym.
32 Bo będzie wydan
poganom i będzie naigrawan i ubiczowan i uplwan.
33 A ubiczowawszy zabiją
go: a dnia trzeciego zmartwychwstanie.
34 A oni tego nic nie
zrozumieli, i było to słowo zakryte od nich, i nie zrozumieli, co się mówiło.
35 I stało się, gdy się
przybliżał ku Jerychu, ślepy niektóry siedział wedle drogi, żebrząc.
36 A usłyszawszy rzeszą
przechodzącą, pytał, co by to było.
37 I powiedzieli mu, iż
Jezus Nazareński mimo idzie.
38 I zawołał, mówiąc:
Jezusie, synu Dawidów! zmiłuj się nade mną.
39 A którzy szli wprzód, fukali
nań, aby milczał. Lecz on tem więcéj wołał: Synu Dawidów! zmiłuj się nade mną.
40 A Jezus stanąwszy,
rozkazał go przywieść do siebie. A gdy się przybliżył, pytał go, mówiąc:
41 Co chcesz, abym ci
uczynił? A on powiedział: Panie! abych przejrzał.
42 A Jezus mu rzekł:
Przejrzyj, wiara twoja ciebie uzdrowiła.
43 I natychmiast
przejrzał i szedł za nim, wielbiąc Boga. A lud wszystek widząc, dawał chwałę
Bogu.
1. Et qui praeibant, increpabant eum ut taceret.
Jaki wpływ na moją wiarę mają względy ludzkie? Kto w moim
otoczeniu podnosi mnie do góry, a kto sprawia, że zbliżam się do dna? Czy
potrafię dla wzrostu w Bożej Miłości zrezygnować z niewłaściwego towarzystwa?
Czy przypadkiem sam nie osłabiam wiary bliźniego?
2. Quid tibi vis faciam?
Czy potrafię jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie? Co by
to było? Jak wygląda moja modlitwa prośby? Jakie myśli budzi we mnie świadomość
całkowitej zależności od Boga?
3. Et omnis plebs ut vidit, dedit laudem Deo.
Czy dostrzegam Boże Działanie wokół mnie? Czy nie
zazdroszczę bliźnim Łaski lub wzrostu duchowego? Czy, gdy odczuwam pustkę,
potrafię śmiać się ze śmiejącymi? Jak często wzbudzam w sobie intencję
czynienia czegoś na chwałę Bożą?
NCWC
Dawno nie było takiego artykułu. Bardzo fajny wpis.
OdpowiedzUsuń