Mark Knopfler „Złamane kości”

Podoba jej się facet ze złamanym nosem

Szczęściarz ze mnie – no proszę

Jak co miesiąc rachunki – spadają na mnie strzały

Niedługo zaczną mówić, żem na to za stary

Gong dzwoni; cóż: zdanyś na własne ręce

Zażywasz swego* – nie narzekasz wielce

Jak mężczyzna – na brodę to przyjmujesz

Gdy trener rzuca ręcznik – zbyt się nie przejmujesz

Dajcie mi iść do domu, w lodzie poleżeć muszę

I żadnych więcej rad niech już nie słyszę

Tylko dajcie me ciuchy

Stąd mnie zabierajcie

Ile jeszcze szwów na twarz mi ponakładacie?

Te złamane kości – podnosisz je i niesiesz

Złamane kości, niesiesz je do domu

Złamane kości, podnosisz je i niesiesz

Złamane kości, niesiesz je do domu

Mocne dawał pointy – żartem byłem dlań

Jakby coś mi łamał – czułem każdy strzał

To dużo więcej niż człowiek winien znieść

Pod ciosem prawej w końcu musiałem paść

Dajcie mi iść do domu, w lodzie poleżeć muszę

I żadnych więcej rad niech już nie słyszę

Tylko dajcie me ciuchy

Stąd mnie zabierajcie

Ile jeszcze szwów na twarz mi ponakładacie?

Te złamane kości – podnosisz je i niesiesz

Złamane kości, niesiesz je do domu

Złamane kości, podnosisz je i niesiesz

Złamane kości, niesiesz je do domu

_____

* Lub: Dostajesz swoje

[2015]

Tłum. Paweł M. & TŁM